Pojemność: 25 033

Inauguracja: 02.09.1955 (Cádiz – Barcelona 0–4) 

Renowacje: 1984, 2003–2012 

Adres: Pza Madrid, s/n, 11010 Cádiz 

Od 1933 piłkarze Cádiz CF swoje domowe mecze rozgrywali na Campo de Deportes Mirandilla. Był to mały obiekt, znajdujący się w cieniu znacznie bardziej okazałej areny walk byków. Od 1947 zaczęto czynić starania w kierunku budowy nowego stadionu.

Prace nad budową nowego obiektu rozpoczęły się w maju 1954. Budowa pochłonęła 11 mln pesetas i została zakończona sukcesem w sierpniu 1955. Otwarcie obiektu nastąpiło 2 września 1955. Atrakcja dnia był mecz towarzyski gospodarzy z FC Barceloną, zakończony wynikiem 0:4. Prace budowlane trwały równolegle wraz z awansem Cádiz CF do Segunda División w sezonie 1954/55.

Wybudowany stadion posiadał w koło boiska bieżnię lekkoatletyczną, którą ze wszystkich stron otaczały trybuny mogące zmieścić 15 000 widzów. Trybuna główna zlokalizowana była po stronie zachodniej. Charakteryzowała się tym, że miała lekko wygięty profil.  Natomiast naprzeciwległa, wschodnia trybuna ciągnęła się w linii prostej, równolegle do linii bocznej boiska. Istotnym elementem wschodniej trybuny była, położona w jej centralnej części, wysoka na 30 m wieża, zwana „La Torre de Preferencia”. Architektami stadionu byli Manuel Muñoz Monasterio i Fernandez Pujol.

Nowy stadion nazwano imieniem Ramóna de Carranzy (Estadio Municipal Ramón de Carranza). Dwa dni po otwarciu obiektu rozgrywano na nim turniej towarzyski w celu upamiętnienia stadionu i jego patrona. Organizacja tego turnieju stała się w późniejszych latach tradycją i jest on rozgrywany cyklicznie, z udziałem wielu znanych klubów.

W 1957 zamontowano na obiekcie sztuczne oświetlenie. W 1977 miał miejsce awans piłkarzy Cádiz CF po raz pierwszy w historii do Primera División. 14 listopada 1979 swój pierwszy mecz na tym stadionie rozegrała piłkarska reprezentacja Hiszpanii, przegrywając towarzysko z Danią 1:3.

Pierwsza znacząca modernizacja obiektu miała miejsce w 1984. Prace trwały cztery miesiące, a  ich rezultatem było zadaszenie trybuny głównej. Ponadto powstała zupełnie nowa trybuna za północną bramką. Wybudowano ją znacznie bliżej boiska piłkarskiego, co oznaczało jednocześnie likwidację bieżni lekkoatletycznej. W wyniku modernizacji maksymalna frekwencja na obiekcie wzrosła do 23 000 kibiców.

Następna przebudowa stadionu miała miejsce w latach 2003–2012. Modernizacja przebiegała w kilku etapach. W latach 2003–2005 miała miejsce budowa zupełnie nowych dwupiętrowych trybun po stronie wschodniej i południowej. Usunięcie starej trybuny wschodniej pociągnęło za sobą rozbiórkę charakterystycznej wieży. Trybuna południowa, podobnie jak trybuna północna przy modernizacji w 1984, została przybliżona do linii końcowej boiska.

W latach 2006–2008 przebudowie uległa trybuna północna, dzięki czemu nabrała takiego samego kształtu, jak niedawno powstała nowa trybuna południowa. Ostatnim etapem, który miał miejsce w latach 2011–2012, była kompleksowa przebudowa głównej, zachodniej trybuny. Po zakończeniu modernizacji pojemność stadionu wyklarowała się na około 25 000.

W 2021, w zmieniono nazwę obiektu pozbawiając go nazwy od imienia Ramóna de Carranzy (podczas hiszpańskiej wojny domowej był on zaangażowany po stronie nacjonalistów) i nazwano go Estadio Nuevo Mirandilla co było nawiązaniem do poprzedniego obiektu klubu.