POWSTANIE LIGI

Rozgrywki ligowe w Hiszpanii zainaugurowało spotkanie z 10 lutego 1929 podczas, którego Real Madryt zagrał przeciwko CE Europa z Barcelony. Wynik to okazałe zwycięstwo Los Blancos w stosunku 5:0 (cztery gole Lazcano, jeden gol Morery). Po tym spotkaniu klub z Madrytu stał się pierwszym w historii liderem Primera División. Sezon zakończył jednak na drugim miejscu, z dwoma punktami straty do FC Barcelony. Najlepszymi strzelcami drużyny zostali Jaime Lazcano (ściągnięty na mocy samodzielnej decyzji ówczesnego sekretarza klubu, Santiago Bernabéu, za 6000 peset wbrew zaleceniom zarządu) i Gaspar Rubio – po jedenaście trafień w siedemnastu meczach.

Pierwszy tytuł mistrza Hiszpanii uzyskany w rozgrywkach ligowych przyszedł  w sezonie 1931/1932. Wówczas w składzie znajdowali się tacy gracze jak Jacinto Quincoces, Manuel Olivares Lapeña czy Ricardo Zamora. Real Madryt sięgnał w osiemnastu meczach po 28 punktów przy czym nie poniósł ani jednej porażki. Dwa lata później Los Blancos odzyskali krajowy puchar, pokonując w finale Valencię 2:1..

W trakcie wojny domowej klub poniósł ciężkie straty – zginęło lub musiało opuścić Madryt wielu członków klubu, w tym ówczesny prezes, Rafael Sánchez Guerra. Stadion został zamieniony na tymczasowe więzienie i uległ znaczącemu zniszczeniu. Na szczęście dla Realu Madryt, zarząd pod kierunkiem Pedro Paragesa i Adolfo Meléndeza był w stanie rozpocząć długotrwały proces odbudowy znaczenia klubu. Długo nie był jednak w stanie wygrać ligi, a za czasów następcy Meléndeza, Antonio Santosa Peralby, zajął w sezonie 1942/1943 dopiero 10 miejsce.