PRZED POWSTANIEM LIGI

Pierwszy mecz Madrid FC  odbył się 9 marca 1902 na boisku przy ulicy noszącej obecnie imię Filipa II. Zespół nie mierzył się w tym spotkaniu z zewnętrznym przeciwnikiem. Mecz miał charakter wewnętrznego sparingu, który miał na celu wyselekcjonowanie podstawowej jedenastki oraz stanowił zabieg reklamowy dla nowo powstałej ekipy. Zagrały wówczas drużyny:  „czerwona” (J. Giralt, Meléndez, Molera, Salvador, Valcárcel, Spottorno, Stampher, J. Palacios, Varela, Celada, Bueno) i „niebieska” (Meléndez, J. Padrós, Spottorno, Gorostizaga, Mendía, Páramo, Neyra, A. Giralt, F. Palacios, Martens, Rodero). Mecz zakończył się wynikiem 1:0 dla „niebieskich”. Kilkanaście dni później Madrid FC zatrudnił pierwszego trenera, którym został Irlandczyk Arthur Johnson. Był on z znany z autorskiej publikacji, jak grać w piłkę, zamieszczonej w Heraldo del Sport. Jako siedziby klubu zostały wyznaczone: zaplecze sklepu Al Capricho należącego do braci Padrós oraz tawerna La Taurina, z której piłkarze udawali się na mecze.

W kwietniu klub przedstawił burmistrzowi Madrytu koncepcje rozgrywania turnieju piłkarskiego dla uczczenia koronacji króla Alfonsa XIII. To właśnie z tego turnieju w drodze modyfikacji swój początek zawdzięcza Copa del Rey, czyli Puchar Króla. W  pierwszej edycji wydarzenia rozgrywanego w dniach 13–15 maja, uczestniczyło pięć ekip. Pierwszego dnia zmagań miał miejsce mecz o prawo gry w finale między późniejszym Realem Madryt a przybyłym ze stolicy Katalonii FC Barcelona. Spotkanie ze starszym o trzy lata i mającym już wówczas w składzie wielu obcokrajowców klubem z Barcelony zakończyło się przegraną gospodarzy 1:3. Barcelona w finale przegrała z Vizcayą. Drużyna Madrid FC w meczu z przegranym drugiego półfinału, którym był Club Español Foot Ball, zwyciężył 3:2, sięgając tym samym po trofeum Copa de la Gran Peña, które było pierwszym trofeum historii. W następnej edycji udało się mu już dojść do finału tych rozgrywek, w meczu finałowym Madrid FC uległ Athletic Bilbao 2:3.

W styczniu 1904 Carlos Padrós odszedł ze stanowiska prezesa Madryckiej Federacji Klubów Futbolowych i zastąpił brata na stanowisku prezesa Madrid FC. Również w styczniu Madrid w związku z fuzją z drużynami Moderno i Amicale zyskał do składu francuskich zawodników tego drugiego.

Pierwszy triumf w Pucharze Hiszpanii (będącym  także mistrzostwem Hiszpanii) Madrid zdobył 18 kwietnia 1905, pokonując w finale Atheltic 1:0 po bramce zdobytej przez Prasta. Kilka miesięcy później, 23 października, odbył się pierwszy mecz międzynarodowy Madridu. Powodem było uczczenie wizyty Émile’a Loubeta w Hiszpanii. Carlos Padrós zorganizował mecz z paryskim Galia Sport, który zakończył się wynikiem 1:1.

W latach 1906–1908 Madrid FC również był triumfatorem rozgrywek o Puchar Hiszpanii, co dało mu łącznie cztery zwycięstwa z rzędu, tracąc dominacje nad trofeum dopiero w 1909 na rzecz Club Ciclista San Sebastián. Również w 1908 miała miejsce zmiana prezesa klubu. Nowym prezesem został Adolfo Meléndez, a jego poprzednik, Carlos Padrós, dostąpił tytułu honorowego prezesa na zawsze.

Kolejnym doniosłym dniem w historii klubu był 31 października 1912.  Wówczas na ziemi dzierżawionej klubowi przez Laureano Garcíę Comiso za 1000 peset miesięcznie otwarto nowy stadion – O’Donnell. W tym samym sezonie swoją przygodę w białych barwach rozpoczął wówczas młody napastnik, Santiago Bernabéu. Wtedy też przypada słabszy okres dla klubu z Madrytu, który trwał do drugiej połowy dekady. Wówczas 15 maja 1917 Madrid odzyskał prymat w krajowych rozgrywkach, pokonując w finale Arenas Club de Getxo 2:1.

29 czerwca 1920 miało miejsce nadanie przez króla Alfons XIII tytułu Królewski (hiszp. Real). W efekcie Madrid Foot Ball Club zmienił się w ten sposób w Real Madrid Club de Fútbol, zmieniono bowiem także drugi człon dotychczasowej nazwy na hiszpański. Kilka miesięcy później Real Madryt rozpoczął swoje pierwsze zagraniczne tournée, w ramach którego rozegrano spotkania w Lizbonie, Porto, Turynie, Livorno, Bolonii i Genui.